Jest takie miejsce na śląskiej ziemi,
za którym się tęskni, by tam spotkać się ze znajomymi.
Rzeka jak dawniej płynęła, tak dalej płynie.
Tu zakoli, tam rozdwoi się, wyspę opłynie.
Tu czarna olcha i topola w wodzie się przeglądają.
Barwne motyle na nich przysiadają,
zielonym firanom urody dodają!
Pięknie u nas nad Odrą i topolinie,
nad potokiem, w olszynce, sztilerce i wierbinie.
Lśni zabełkowska urokliwa kraina pośród wielu wiosek i miast,
do której przyfruwamy jak ptaki do swoich gniazd.

Pamiętajcie, Ĺźe kaĹźdy z Was starszy czy młodszy absolwent był na swój
sposób wyjątkowy i znalazł miejsce w bogatych wspomnieniach moich,
dlatego w tym miejscu dziękuję za pamięć, życząc dalszych
niezapomnianych spotkań. Wiedzcie, że człowiek nie jest stworzony, by
żyć w samotności.
ChociaĹź Ĺźycie siódme poty z Was wyciska,
pokażcie światu, że w Zabełkowie pożądne ludziska.
                               Emerytowana nauczycielka
                                  Agnieszka Drobna